வெட்கமில்லை...பக்தி என்றால் வெட்கமும் அறிவும் கெட்ட இடம் தானே!

மத்திய அமைச்சர் வயலார்ரவி குருவாயூர் கிருஷ்ணன் கோயிலில் தனது எடைக்கு எடை சர்க்கரையைக் காணிக்கை-யாகக் கொடுத்துள்ளார். பீதாம்பரப்பட்டு, கதளி எனும் வாழைப் பழங்-களையும் காணிக்கை-யாகக் கொடுத்தாராம். நீண்ட நேரம் கோயிலில் தியானத்தில் ஆழ்ந்தாராம்.


நம் நாட்டு அரசியல்-வாதிகள் இப்படிப் பக்திப் பழமாகக் காட்டிக் கொள்-வது ஒன்றும் அதிசய-மல்ல.

இதே குருவாயூரப்பன் கோயிலில் இதே வயலார் ரவிக்கு எப்படியெல்லாம் அவமதிப்பு நடந்தது என்பதை ஒரு கணம் நினைத்துப் பார்க்க வேண்டும்.

வயலார் ரவியின் பேரன் ராஜீவ் கிருஷ்ணா-வுக்கு அன்னபிரச்சானம் (முதன் முறையாகக் குழந்-தைக்கு உணவு ஊட்டும் சடங்கு) குருவாயூர் கோயில் நடைபெற்றது.

அந்த நிகழ்ச்சி நடந்த மறுநாள் அந்தக் கோயி-லில் என்ன நடந்தது? புண்யாகவசனம் நடத்தி-னார்கள் -_ அதாவது தீட்-டுக் கழித்து உள்ளனர்.

அதற்குக் காரணம் என்னவாம்? வயலார் ரவியின் மகன் மணந்து கொண்டது ஒரு கிறிஸ்-துவப் பெண்ணையாம். கிறிஸ்துவப் பெண்ணுக்-குப் பிறந்த பிள்ளைக்கு குருவாயூர் கோயிலில் எப்படி அன்னபிராச்-சனம் நடத்தலாம்? அதற்காகத்-தான் தோஷம் கழிக்கும் நடவடிக்கையாம்.

(பிண்டம் பிடிப்பதில்-கூட பிர்மா மதம் பார்த்து-தான் செயல்படுகிறோரோ!)

சரி.. அந்தச் சடங்கு நடப்ப-தற்குமுன் அது கிறிஸ்துவக் குழந்தை என்று தெரியாதா? ஏன் அப்பொழுதே தடுக்க-வில்லை? இங்குதான் இருக்கிறது அவர்களின் கோயில் பிசினஸ்; அன்னபிராச்-சனம் என்பதற்கும் ஒரு வசூல் - _ அதன்பின் தீட்-டுக் கழிப்பதற்கும் ஒரு வசூல்

இப்பொழுது பாருங்-கள். அதே குருவாயூரில் வயலார் ரவி எடைக்கு எடை காணிக்கை கொடுக்-கிறார். அதனை சாங்கோ பாங்கமாகப் பெற்றுக் கொள்கிறார்கள்.

கொள்ளு என்றால் வாய் திறப்பு கடிவாளம் என்றால் இறுக மூடலோ!

வயலார் ரவியின் குடும்பம் இப்பொழுது ஒட்டு மொத்தமாக இந்துக் குடும்பமாகி விட்டதா?

கோயில் கும்பலுக்கும் வெட்கமில்லை; வயலார் ரவி போன்றவர்களுக்கும் வெட்கமில்லை. பக்தி என்றால் வெட்கமும் அறிவும் கெட்ட இடம் தானே!

------- நன்றி விடுதலை மயிலாடன் (18.04.2010)