தினமலருக்கு..குதிகாலிலிருந்து குடுமி வரை பற்றிக் கொண்டு கிளம்புகிறதே

 செந்தமிழுக்கு உரிய இடம் அருங்காட்சியகம் தான்! இந்த சிறிய மெழுகுவத்தியைக் கொண்டு அய்.பி.எல்., கிரிக்கெட் விளையாட்டுத் திடலுக்கே ஒளியூட்ட முனையும் வேலை பலிக்காது - தினமணி 20.6.2010

உலகத் தமிழ்ச் செம்மொழி மாநாடு கோவையில் 2010 ஜூன் 23 முதல் 27 முடிய 5 நாள்கள் நடைபெற்றுள்ளது.

இவ்வளவு பெரிய மக்கள் கடலை யாரும் பார்த்திருக்க முடியாது.

இவ்வளவு பெரிய ஏற்பாடுகள் செய்வது என்பதும் இயலாத ஒன்றே!

உலகில் பல நாடுகளிலுமிருந்தும் தமிழாய்ந்த பெரு மக்கள் பங்கேற்றனர் என்ற சிறப்பு இம்மாநாட்டுக்கு உண்டு.

செம்மொழி மாநாட்டோடு தமிழ் இணைய தள மாநாடும் இணைந்து நடந்தது, இன்னொரு கூடுதல் சிறப்பு. இம்மாநாட்டில் பங்கேற்ற அறிஞர் பெரு மக்கள் 300; தமிழ் ஆய்வரங்கில் கலந்துகொண்டோர் 200 - _ மொத்தம் 500 பேர் பங்கேற்றுப் பெருமை சேர்த்தனர்.

இணையதள மாநாட்டினை ஒட்டியும் தனி மலர் வெளியிடப்பட்-டுள்ளது. இதில் 130 அரும் கட்டுரைக் கருவூலங்கள் மணம் வீசுகின்றன.

மாநாட்டுச் சிறப்பு மலர் தனி _ 129 கட்டு-ரைகள், 34 கவிதைகள் இடம் பெற்றுள்ளன.

பொதுக் கண்காட்சி, இணையதளக் கண்காட்சி, புத்தகச் சந்தை என்று அறிவார்ந்த அணிகலன்களும் உண்டு.

கருத்தரங்கம், கவியரங்கம், பட்டி-மன்றம், கலை நிகழ்ச்சிகள், இசை நிகழ்ச்-சிகள், நாடகங்கள் என்று முத்தமிழும் கொஞ்சி விளையாடியது.

இனியவை நாற்பது என்ற மகுட-மிட்டு அணி வகுத்த ஊர்வலத்தின் மாட்சி இருக்கிறதே -_ எழுதி மாளாது.

தமிழனாகப் பிறந்த அத்தனை பேரும் பூரிப்படைந்தனர். தாய்த் தமிழுக்குக் கிடைக்கும் பெருமையெல்-லாம் தமக்கே கிடைத்தது என்ற உணர்ச்சிப் பெருக்கால் திக்குமுக்-காடினர்.

நினைக்கும் தொறும், நினைக்கும் தொறும் தேனுண்ட வண்டாக ரீங்காரம் பாடுகிறது நெஞ்சத்தடாகம்.

ஆனால் இன்னொரு கூட்டம் இந்நாட்டில் இருக்கிறது.

அந்தக் கூட்டத்தைப் பற்றி அறிஞர் அண்ணா அவர்கள் அவருக்கே உரித்-தான முறையில் படம் பிடித்துக் காட்டியும் உள்ளார்.

தமிழ்நாட்டில் பிறந்தும், தமிழ்-மொழி பயின்றும், தமிழரெனச் சொல்லிக் கொண்ட போதிலும் தமிழ்மொழி மூலம் பிழைத்து வந்தாலும், தமிழிலே பண்டிதரெனப் பட்டம் பெற்றாலும், சங்க நூல் கற்றாலும், பார்ப்பனர்கள் தமிழினிடத்-திலே அன்பு கொள்வதில்லை. அதனைத் தம் தாய்மொழியெனக் கருதுவதில்லை. அவர்களின் எண்ண-மெல்லாம் வடமொழியாகிய சமஸ்கிருதத்தின் மீதுதான்

(திராவிட நாடு 2.11.1947 பக்கம் 18)

ஆரியத்தின்மீது கொண்ட வெறுப்-பினால் அல்ல _ ஆரியம் கடைப்பிடித்து வரும் நடைமுறைகளைக் கருத்துக் கண் கொண்டு பார்த்து கட்டுரை தீட்டி-யுள்ளார் அண்ணா என்பதே சரி!

தமிழ்ச் செம்மொழி மாநாடு என்ற அறிவிப்பு வந்தது முதல் அக்கிரகாரத்-தில் நெருப்புப் பிடித்தது போல ஆத்-திரம் கொண்டு நஞ்சைக் கக்குகி-றார்கள்.

கேள்வி: தமிழ் மொழியை செம்-மொழியாகச் சட்டம் கொண்டு வந்தால் என்னென்ன பயன்?

பதில்: காவிரி ஆற்றில் தண்ணீர் பெருக்கெடுத்து ஓடும்.. ஏழை நெசவாளர் வீட்டுத் தறி நிற்காமல் இயங்கும்; ஒருவேளை கஞ்சிக்கே வழி இல்லாதவருக்கு மூன்று வேளையும் மட்டன் பிரியாணி கிடைக்கும், தமிழ் மக்கள் அனைவரும் மெட்ரிகுலேஷன் பள்ளிகளை மறந்து, தம் பிள்ளைகளை தமிழ் பள்ளிகளில் சேர்ப்பர்; சக தமிழர்களுடன் தமிழிலேயே பேசுவர்.... இவ்வளவும் நடக்கப் போகிறது பாருங்கள்!

(தினமலர் 13.6.2004)

தமிழ்ச் செம்மொழியாக அறிவிக்கப்-பட்டால் பிரியாணி கிடைக்கும் என்று சொன்னார்கள் யார்? இவர்களாகவே கேள்வி கேட்டுக் கொண்டு இவர்-களாகவே பதில் சொல்லுகிறார்கள் என்றால் இவர்களில் அடித்தளத்தில் ஊற்றெடுத்துப் பீறிட்டுக் கிளம்பும் தமிழ் வெறுப்பு என்னும் நஞ்சுக்கு இதைவிட வேறு அடையாளமும் தேவைப்படுமோ!

இவர்கள் (பா.ஜ.க.,) மத்தியில் ஆட்-சியில் இருந்தபோது ஓர் ஆண்டையே சமஸ்கிருத ஆண்டு என்று அறிவித்து கோடிக்கணக்கான ரூபாய்களைக் கொட்டியழுதார்களே, அப்பொழுது வீட்டுக்கு வீடு நெய் சோறு பொத்துக் கொண்டு வந்து விழுந்ததோ என்று நம்மால் கேட்க முடியாதா?

கொலைக் குற்றவாளியாகத் திரியும் காஞ்சி சங்கராச்சாரியாருக்குக் - _ கொஞ்சமும் கூச்ச நாச்சமின்றி, வெட்கம் சிறிதுமின்றி ஊருக்கு ஊர் பவளவிழா நடத்திக் கொண்டு இருக்கிறார்களே இதனால் ஏழை நெசவாளர் வீட்டுத்தறி நிற்காமல் இயங்குகிறதா காஞ்சிபுரத்தில்?

தமிழ்ச்செம்மொழி அறிவிப்பு என்றவுடன் குதிகாலிலிருந்து குடுமி வரை பற்றிக் கொண்டு கிளம்புகிறதே தினமலருக்கு _ அதே தினமலர் அய்யர்தானே கோவை மாநாட்டில் ஆய்வுக் கட்டுரை படிக்கிறார். ஏன் இந்த இரட்டை வேடம்?

பேசு நா இரண்டுடையாய் போற்றி என்ற ஆபி டூபே ஆரியர்களைப்பற்றி அர்ச்சித்தது இந்த அர்த்தத்தில் தானோ!

கோவை செம்மொழி மாநாடு என்ற-வுடன் துக்ளக் சோ ராமசாமிக்கு தூக்கமே வரவில்லை. தூற்றி எழுது-வதன் மூலம் ஆற்றிக் கொள்கிறார். சொறி பிடித்தவன் ரத்தம் வர சொறிந்து சொறிந்து சுகம் அனுபவிப்பதுபோல எழுதுகோலைச் சுழற்றுகிறார்.

பக்கத்துக்குப் பக்கம் தமிழ்மீது சேறுவாரி இறைப்புதான்.

போதும் போதாதற்கு விபீடண ஆழ்வார்கள் வேறு கிடைத்து விடுகி-றார்கள் அல்லவா! அதனால் துள்ளிக் குதிக்கிறார். தமிழர்களின் உணர்வுகள் துள்ளி எழாது என்று மனப்பால் குடிக்கிறார்.

கேள்வி: தமிழில் பெயர்ப் பலகை வைப்பது எந்த விதத்தில் தமிழை வளர்க்கும்? கடைக்காரர்களைத் தமிழில் பெயர் வைக்கச் சொல்லக் கட்டாயப்-படுத்துவது சட்டப்படி சரியா?

பதில்: பெயர்ப் பலகைகளுக்குச் சில வரைமுறைகளைச் செய்வது, மாநகராட்-சிகளின் ஆதிக்கத்துக்கு உட்பட்டது-தான். Wine Shop என்ற பெயர்ப் பலகை இருந்தால் தமிழ் வளர்ச்சி தடைப்படும் என்றும், விஸ்கி பிராந்தி கடை என்று பெயர்ப் பலகை இருந்-தால் தமிழ் வளரும் என்றும் எப்படிச் சொல்ல முடியும்?

(துக்ளக் 30.6.2010)

தமிழ்நாட்டில் வணிக நிறுவனங்-களில் தமிழில் விளம்பரப்பலகை வைக்க வேண்டும் என்பது தமிழ்ப் பேசும் மக்-களின் அடிப்படை உணர்வு. அதனை ஒரு கூட்டம் கொச்சைப்படுத்துகிறது என்றால் தமிழர்களின் உணர்வோடு விளையாடிப் பார்க்க ஆசைப்படுகிறது என்றுதான் எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

கேள்வி: இந்தியாவில் வேறு எந்த மொழிக்கு இதுபோன்ற ஆடம்பரமான மாநாடு நடந்தது என்று கூற முடியுமா?

பதில்: கூற முடியாது. அப்படி நடக்-காததால்தான் அந்த மொழிகளெல்-லாம் அழிந்து போய்விட்டன. தமிழைத் தவிர மற்ற மொழிகள் எல்லாம் இப்படி அழிந்துவிட்டதால் மற்ற மாநிலங்களில் எல்லாம் மக்கள் பே... பே... ப... பா.. என்றுதான் பேசிக் கொள்கிறார்கள்.

(துக்ளக் 30.6.2010 பக்கம் 10)

செத்துச் சுண்ணாம்பாகிப் போன சமஸ்கிருதத்துக்கே மாநாடு கூட்ட-வில்லையா?

உலகத் தமிழ் மாநாடு கலைஞர் ஆட்சி-யில் மட்டும்தான் கூட்டப்பட்-டுள்ளதா? ஜெயலலிதா கூட்டினாரே, எம்.ஜி.ஆர். கூட்டியதும் உண்டே! அப்பொழுதெல்லாம் சோ கூட்டத்-துக்கு எழுதுகோல் கிடைக்கவில்லையா?

கலைஞரையும் தாக்க வேண்டும்; தமிழையும் சிறுமைப்படுத்த வேண்டும் _ ஒரே கல்லால் இரண்டு காய்களை வீழ்த்த வேண்டும் என்கிற வேதியப் புத்தி இதற்குள் பதுங்கி இருக்கிறதல்-லாமல் வேறு என்ன?

துக்ளக்கில் சோ ராமசாமிதான் தன் அக்கிரகாரப் புத்தியை இப்படி காட்டுகிறார் என்றால் இந்தத் துக்ளக்கில் தயாரிக்கப்பட்ட நெய்ப் பண்டமாகிய திருவாளர் வைத்திய-நாதய்-யரை ஆசிரியராகக் கொண்ட தினமணி தன் திரிநூல்வேலையைக் காட்டுவதையும் கவனிக்கத் தவறக் கூடாது.

செந்தமிழுக்கும், சங்கத் தமிழுக்கும் உரிய இடம் அருங்காட்சியகம்தான்! அவற்றை அங்கேயே விட்டு வைத்திடுக! செந்தமிழ் என்பது (சிறிய) மெழுகு வர்த்திதான் அதைக் கொண்டு அய்.பி.எல். கிரிக்கெட் விளையாட்டுத் திடலுக்கே ஒளியூட்ட முனையும் வேலை பலிக்காது

(தினமணி ஞாயிறுமலர் 20.6.2010)

உதாரணம்கூட அவாளுக்குப் பிடித்தமான _ அவாள் காட்டில் மழை பெய்யும் கிரிக்கெட்தான்.

செத்துப்போன சமஸ்கிருதத்தை வைத்துக் கொண்டிருக்கும்போதே பார்ப்பனர்களுக்கு இவ்வளவு மண்டைக் கொழுப்பு என்றால் அது பேசும் மொழியாக இருந்திருந்தால் அடேயப்பா, இவர்கள் காலால் நடப்பார்கள் என்றா நினைக்கிறீர்கள்? தமிழர்களிடத்தில் மொழி உணர்வும், இனவுணர்வும் தேவை _ அதற்கு மாநாடுகளும் தேவைதான் என்பதை இந்தக் கூட்டத்தைப் பார்த்த பிறகாவது தமிழர்கள் எண்ண வேண்டாமா?

செம்மொழி மாநாட்டை கேலி பேசும் தினமணியின் பொறுப்பாசிரியர் இதே வைத்தியநாதய்யர்தான் மாநாட்டு வெளிநாட்டுப் பேராளர் தொடர்புக் குழு உறுப்பினராம்! என்னே அறிவு நாணயம்!

கோவை மாநாட்டில் திராவிடர் கழகத் தலைவர் -_ தமிழர் தலைவர் மான-மிகு கி. வீரமணி அவர்கள் உரையாற்றுகையில் இந்த உணர்-வைத்தான் பிரதிபலித்தார்.

தமிழை நீசப்பாஷை _ சூத்திரப் பாஷை என்று சொல்லும் கூட்டத்தை அவர் அடையாளப்படுத்தினார். நமஸ்காரம் வணக்கம் ஆனதும், அக்ராசனாதிபதி தலைவர் என்றதும், வந்தனோபசாரம் நன்றியாக மலர்ந்ததும் திராவிட இயக்கத்தால் அல்லவா என்பதையும் நினைவூட்டினார்.

இன்னும் சொல்லப் போனால் திராவிட இயக்கம் வளர்த்த தமிழ் என்ற தலைப்பில் தனிக் கருத்தரங்கமேகூட கோவை மாநாட்டில் இடம் பெற்றிருக்க வேண்டும்.

அதே நேரத்தில் பல தலைவர்களும், கவிஞர்களும் திராவிட இயக்கத் தாக்-கத்தை இடியாக, மின்னலாகக் காட்-டவே செய்தனர் _ அவர்கள் பாராட்-டப்பட வேண்டியவர்களே!

தமிழன் வீட்டுப் பிள்ளைக்குத் தமிழில் பெயர் சூட்டுவோம். தமிழி-லேயே பேசுவோம், சமஸ்கிருதப் படையெடுப்புக்கு ஆளான தமிழன் ஊர்ப் பெயர்களை மீண்டும் தமிழுக்குக் கொண்டு வருவோம்!

மொழி மானமும், இனமானமும் மூண்டு எழட்டும் அதில் முப்புரி நூல் சாம்பலாகட்டும்!

----------- விடுதலை ஞாயிறு மலர் (03.07.2010)