புராணங்கள் புகட்-டப்படும் வரை நாடு முன்-னேறுமா? சிந்திப்பீர்!

குருவாயூர் கிருஷ்-ணன் கோயிலில் குசேலர் தினம் கொண்டாடப்பட்ட-தாம். நைவேத்தியத்துக்காக மட்டும் ரூ.2 லட்சம் செலவு செய்யப்பட்டதாம்.


பிரசாதத்தைப் பெற சிறப்பு ஏற்பாடுகள் (சிஷீuஸீtமீக்ஷீ) உண்டாம். நீண்ட வரிசையில் நின்று இதற்-கான சீட்டுகளைப் பணம் கொடுத்துப் பக்தர்கள் பெற்றார்களாம்.

எதற்காக இந்தக் குசேலர் விழாவாம்? வறு-மையில் வாழ்ந்த குசேலர். தனது வறுமையைப் போக்க பால்ய நண்ப-னான கிருஷ்ணனைத் தரி-சிக்க துவாரகை சென்றா-னாம். கிருஷ்ணன் தன் நண்-பன் குலேசனின் வறு-மையைத் தீர்க்க ஆவன செய்தானாம்!  
இந்தக் குசேலர் கதையை நினைத்தால் ஒரு பக்கம் சினமும், இன்-னொரு பக்கம் சிரிப்பும்-தான் வருகிறது. இது-குறித்து தந்தை பெரியார் குறிப்பிடுவது மிகவும் சிந்-திக்கத் தக்கதாகும். இதோ பெரியார் பேசுகிறார்:

‘‘குசேலர் கதையில் குசேலருக்கு 27 பிள்ளை-கள் என்றும், 27 பிள்ளை-கள் பெற்று குசேலர் தரித்-திரத்தில் துன்பப்பட்டு, 27 பிள்ளைகளை அழைத்துக்-கொண்டு கிருஷ்ணன் (கடவுள்) இடத்தில் சென்று பிச்சை கேட்டதாக-வும், கடவுள் ஏராளமாகச் செல்வம் கொடுத்ததாக-வும் கதை சித்தரித்த ஆசி-ரியர் சிறிதுகூடப் பகுத்-தறிவைப் பயன்படுத்த-வில்லை. ஒருவனுக்கு 27 குழந்தைகள் இருந்தால், அவன் வருஷத்துக்கு ஒரு குழந்தை பெற்றிருந்-தால், இருபது வயதும், அதற்கு மேற்பட்ட வய-தும் நிறைந்த குழந்தைகள் எட்டாக இருக்கவேண்-டும். இந்தக் குழந்தை-களும் சோம்பேறித் தடி-யன்கள்போல் ஒரு வேலைக்கும் இலாயக்கில்-லாத மாமிசப் பிண்டங்-களாகவா இருந்திருக்கக் கூடும்? இப்படி 20 வய-துக்கு மேற்பட்ட மக்-களை வீட்டில் வைத்துக்-கொண்டு ஒருவன் பிச்சைக்குப் போயிருந்தால், அந்த நாட்டில் மற்றவர்களும் இதுபோல் இருந்திருக்க-வேண்டாமா? அப்படியி-ருந்-தால் அந்த நாடு எப்படி உருப்படியாகி இருக்கும்? இப்படிப்பட்ட சோம்பேறித் தடியன்க-ளுக்கு கடவுள் செல்வம் கொடுக்கலாமா?

இப்படி ஒரு கூட்டம் நம்மிடம் வந்து பிச்சை கேட்டால், நாம் என்ன சொல்லுவோம் என்பதைச் சிந்தியாது, இவ்வளவு முட்-டாள்தனத்தை கடவுள் மீது ஏற்றிய ஆசிரியர் எவ்வளவு அறிவற்றவராக இருக்கவேண்டும்?’’ என்று வினாக்களை அடுக்கிக்-கொண்டே போகிறார் பகுத்தறிவுப் பகலவன் தந்தை பெரியார்.

குலேசன் தினத்தைக் கோயிலில் ஆண்டு-தோறும் கொண்டாடு-வதன் தாத்பரியம் என்ன?

சோம்பேறியாகக் கிடந்தாலும் கடவுளிடத்-தில் சென்றால் சோறு கிடைக்கும், செல்வம் கிடைக்கும் என்றுதானே சொல்ல வருகிறார்கள்? அதாவது உண்மையா? கடவுளிடம் சென்றால் கிருஷ்ணன், குலேசனுக்-குக் கொடுத்ததுபோல், இப்-பொழுதும் கொடுப்பானா? அப்படி ஒரு நிலை ஏற்-படின் நாட்டில் அரசுகள் எதற்கு? திட்டங்கள் எதற்கு? இந்தப் புராணங்கள் புகட்-டப்படும் வரை நாடு முன்-னேறுமா? சிந்திப்பீர்!

- விடுதலை 18.12.09 மயிலாடன்