தந்தை பெரியார் ஊட்டிய மொழிமான உணர்வு மறைந்துவிட்டதா?

“திராவிட இயக்கத்தின் தாக்கம், தமிழ்ப் பற்று, தமிழ்மீது நாம் கொண்டிருந்த வேகம் இவையெல்லாம் ஒரு காலகட்டத்திற்குத்தான்; அடுத்தடுத்து வந்த தலைமுறையில் மகன், பேரன், பேத்தி என்று இவர்கள் எல்லாம் தாத்தாவினுடைய தமிழ் மொழிப் பற்றை, தமிழ் ஆற்றலை எங்கேயோ தள்ளிவிட்டார் களே!’’ என்று தமிழ்நாடு முதலமைச்சரும், தி.மு.க. தலைவரும், திராவிட இயக்கத்தின் முக்கிய மூத்த தலைவருமான மானமிகு மாண்புமிகு கலைஞர் அவர்கள் சென்னையில் நடைபெற்ற_ மறைந்த சுய-மரியாதைச் சுடரொளி தருமலிங்கம் இல்லத்துத் திருமண விழாவில் ‘சீற்றத்துடன்’ குறிப்பிட்டார். மானமிகு தர்மலிங்கம் அவர்களின் பேரனும், மணமகனுமான பிரதீப் அவர்களின் பெயரை அந்த மணமேடையிலேயே மதிவாணன் என்று மாற்றினார்.


கலைஞர் அவர்களின் ‘சீற்றமும்’, அறிவுரையும் மிகவும் கவனிக்கத்தக்கவையும், சிந்திக்கத்-தக்கவையும், செயல்படுத்தவேண்டியவையுமாகும்.

பெயரைக் கொண்டு, சம்பந்தப்பட்டவர் எந்த மொழிக்குச் சொந்தக்காரர், எந்த இனத்துக்குரிய-வர் என்றுகூட அடையாளம் காண முடியா-விட்-டால், அந்த இனம், அந்த மொழி வெகு-விரைவில் இறந்த காலத்துக்குச் சொந்தமுடைய-தாகவே ஆகிவிடாதா?

தந்தை பெரியார் கண்ட தன்மான இயக்கம் இத்திசையில் சாதித்தவை சாதாரணமானவை-தானா?

தந்தை பெரியார் ஊட்டிய தன்மான, மொழிமான உணர்வின் அடிப்படையில்தானே _ அன்றைய அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழக மாணவர்களாக இருந்த நாராயணசாமி நெடுஞ்-செழியன் ஆனார்; இராமையா அன்பழகன் ஆனார்; சோமசுந்தரம் மதியழகன் ஆனார்.

இந்த உணர்வு தொடரப்படவேண்டாமா என்பது-தான் கலைஞர் அவர்களின் அர்த்தம் பொதிந்த கேள்வியாகும். எடுத்துக்காட்டாக, நாரா-யணசாமி நெடுஞ்செழியனாக பெயர் மாற்றப்பட்ட நிலையில், அவரது பேத்திக்கு ஸ்வப்பன விசாலாட்சி என்றல்லவா பெயர் சூட்டப்பட்டது. யாரையோ சங்கடப்படுத்தவேண்டும் என்பதற்காக அல்ல _ இதனை எடுத்துக்காட்டுவது!

முதலமைச்சர் கலைஞர் அவர்கள் எடுத்துக்-காட்டியது துல்லியமானது _ அவர் சினம் அடைந்ததில் நியாயம் இருக்கிறது என்பதற்காக எடுத்துக்காட்டவே இது.

தன்மான இயக்கமான திராவிட இயக்கத்தின் தொண்டால்தான், ஊட்டிய உணர்வுதான் அக்ரா-சனாதிபதி தலைவர் ஆனதற்கும், உபந்நியாசம் சொற்பொழிவு ஆனதற்கும், நமஸ்காரம் வணக்கம் ஆனதற்கும், வந்தனோபசாரம் நன்றியுரையாக மலர்ந்ததற்கும் அடிப்படைக் காரணமாகும்.

ஆரிய சமஸ்கிருதம் தமிழில் ஊடுருவியதன் காரணமாக, தெலுங்கு, கன்னடம், மலையாளம், துளு என்று மருவி ‘வேற்று மொழிகளாக’ உருப்-பெற்றன என்பதை நினைத்துப் பார்க்கவேண்டும்.

பொருள் தெரிந்தா பெயர்களைச் சூட்டிக் கொள்-கின்றனர்? கேசவன் என்றும், ஆதி-கேச-வன் என்றும் பெயர் சூட்டிக் கொள்கிறார்களே?

இதன் பொருளை அறிந்திருந்தால், இப்படி பெயர் சூட்டிக்கொள்வார்களா? ‘மயிரான்’, ‘பழைய மயிரான்’ என்றல்லவா பொருள்படுகிறது?

செழியன், நெடுஞ்செழியன், செங்குட்டுவன், இராவணன், இளங்கீரன், நச்சினார்க்கினியன், அறிவுடைநம்பி, பாரி, திருமாறன், இளங்கோவன், வளவன் என்றெல்லாம் செந்தமிழில் அழைக்-கப்பட்ட பெயர்களுக்குச் சொந்தக்காரர்களான தமிழர்களின் இன்றைய நிலை என்ன?

ரமேஷ், ப்ரனேஷ், சுரேஷ், கணேஷ், விக்-னேஷ் என்று கடைசி எழுத்து ‘ஷ்’ வருவது-போல வைத்துக் கொள்வது எனும் இன்றைய நாகரிகம் (திணீsலீவீஷீஸீ) என்ற நோய் தமிழர்களைத் தொற்றிக் கொண்டுவிட்டதே! இன்றைய திரைப்பட உலகமும் இதனை ஊட்டி வளர்க்கிறதே!

இது தடுத்து நிறுத்தப்படவேண்டாமா? தொலைக்காட்சிகளில் குழந்தைகளுக்குப் பிறந்த நாள் வாழ்த்துகள் கூறும் நிகழ்ச்சி இடம்பெறுவது உண்டு. அந்தப் பெயர்களை எல்லாம் பார்க்கும்-போது நாம் தமிழ்நாட்டில்தான் இருக்கிறோமா _ தமிழ்க் குடும்பத்துப் பிள்ளைகள்தானா இவர்கள் என்ற அய்யப்பாட்டைத்தான் ஏற்படுத்துகிறது.

உலகத் தமிழ் செம்மொழி மாநாடு நடைபெற-விருக்கும் இந்தக் காலகட்டத்தில், முதலமைச்சர் கலைஞர் அவர்கள் எழுப்பியிருக்கும் உணர்வு கூர்தீட்டப்பட வேண்டும் என்பதே நமது வேண்டுகோள்.

- விடுதலை தலையங்கம் (19/01/2010)