வந்த பாதையை நினைப்போம் போகும் பாதையைத் தீர்மானிப்போம்!

இந்த நாள் தமிழ் நாட்-டின் வரலாற்றில் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க சோகநாள். சேலம் சிறையில் இருந்த கம்யூனிஸ்டுத் தோழர்கள் சுட்டுக் கொல்லப்பட்ட ரத்தக்கறை படிந்த கறுப்பு நாள்!

கைதி எண் அணிய மறுத்ததுதான் அவர்கள் செய்த ஒரே குற்றம்! அவர்-கள் ஒன்றும் கிரிமினல் கைதிகள் அல்லர்! அரசி-யல் கைதிகள்தான். இதற்-காக காக்கை, குருவி-களைச் சுடுவதுபோல் சுட்டுத் தீர்த்தனர். 17 பேர்-கள் பிணமாக வீழ்ந்தனர். 5 பேர்கள் அடித்தே கொல்-லப்பட்டார்கள். 105 கம்யூனிஸ்டுகள் படுகாயம் அடைந்தனர். ஆம், அந்த பிப்ரவரி 11 ரத்த நாள் என்று சேலம் சிறையில் கல்வெட்டாகப் பொறிக்கப்-படவேண்டும்.

சிறைச்சாலைதான் பாது-காப்புக்குரிய இடம். அங்கே ஆளவந்தார்கள் ரத்த வேட்டை நடத்தி-னார்-கள் என்பது எவ்வளவு பெரிய கொடுமை!

(1976 நெருக்கடி நிலை நேரத்திலும் மிசா கைதி-கள் சென்னை மத்திய சிறையில் தமிழர் தலைவர் வீரமணி, தளபதி மு.க. ஸ்டாலின் முதலியோர் அடித்து நொறுக்கப்பட்ட-தையும் இந்தக் கணக்கில் சேர்த்துக் கொள்ளப்பட வேண்டியதுதான். சென்னை சிறையில் சிட்டி-பாபு என்ற தி.மு.க. தோழரும், மதுரை சிறை-யில் சாத்தூர் பாலகிருஷ்-ணன் என்ற தி.மு.க. தோழ-ரும் பலியானார்-களே!)

சேலம் சிறையில் கம்யூ-னிஸ்டுத் தோழர்கள் சுட்டுக் கொல்லப்பட்ட-போது அதனைக் கண்டித்-துப் போர்க்கோலம் பூண்-டது திராவிடர் கழகமே_-தந்தை பெரியாரே -விடு-தலை என்னும் போர்-வாளே!

ஊரெங்கும் 144 தடையும், ஊர்வலத்திற் குத் தடையும், தொழிலா ளர் வாய்களில் அடக்கு முறை துணி முடிச்சும் இல்லாதிருந்தால் சேலம் நிகழ்ச்சிக்கு நாள் தோறும் கண்டனம் சர மாரியாகக் கொட்டு வதைக் காண லாம். இன்று பேச்சு, மூச்சு இல்லை. தமிழ் நாட்டில் சுடுகாட்டு அமைதி நிலவிக்கொண்டி ருக்கிறது. நினைக்க நினைக்க நெஞ்சம் துடிக் கிறது என்று விடுதலை ரத்தக் கண்ணீர் வடித்தது (15.2.1950).

திராவிடர் கழகம் கம்யூனிஸ்டுகளுக்காக மிகவும் பாடுபட்டிருக்-கிறது. நாம் அனைவரும் சர்க்காரின் அடக்கு முறைக்கு ஆளாகி சிறைச் சாலைகளில் அவதியுற்ற பொழுதும், நம் தோழர் கள் சிறையில் சுட்டுக் கொல்லப்பட்ட பொழு தும், இந்தியாவில் உள்ள எல்லாக் கட்சிகளும் நம்-மைப் பற்றிக் கவலைப்-பட்ட-தில்லை. ஆனால் தென்னாட்டின் திலகம், திராவிடத்தின் தந்தை பெரியாரும் விடுதலை பத்திரிகையும் மட்டிலும் நம்மைக் கைவிடாமல் காப்பாற்றியது. ஆகையால்-தான் நாம் திராவிடர் கழகம் உண்மையான மக்கள் கழகம் என்பதை உணருகிறோம்.

தோழர் எஸ்.ஏ.டாங்கே.

(பார்ப்பனக் கோட்டையான பம்பாய் மாதுங்காவில் ஆற்றிய உரை 16.11.1951).

வந்த பாதையை நினைப்-போம்_ போகும் பாதை-யைத் தீர்மானிப்போம்!

-விடுதலை (11.02.2008) மயிலாடன்